terug naar startpagina
Rode planten in het architectonish aquarium 2

...Ammannia gracilis
.Ludwigia glandulosa
..Ludwigia arcuata.

Ludwigia repens x L .arcuata.
Ammannia senegalensis..

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46
......................,,,,,,,,,,,,,,.....................................................................

Ammannia, een moerasplantengeslacht behorende tot de Familie der Lythraceae of Kattenstaartachtigen waarvan er tot nu toe twee uitstekend geschikt zijn gebleken voor aquariumcultuur. Bijde soorten verlangen een zelfde soort behandeling, waarbij A. senegalensis de gevoeligste is gebleken. In vele gevallen blijven de planten groen of alleen het topje kleurt oranje, daarna wordt de groei langzamer en de onderste bladeren worden zwart en vallen af. Oorzaak: o.i. moet die op de eerste plaats gezocht worden in een tekort aan licht. Maar ook de watersamenstelling speelt een belangrijke rol. Beide planten stellen een flinke plas licht op prijs terwijl de temperatuur gerust wat hoger mag zijn. Ze groeien het best in zacht en enigszins zuur water. In water met een wat hogere KH ( 5 - 8) is de groei weliswaar wat trager, maar de kleur wordt warmer en intenser. Dat effect kan men in zacht zuur water ook bereiken door wat schelpengrit aan de wortels in de bodem te doen. De nieuwe stekken moeten met een scherp mesje op lengte worden gebracht. Direct onder een knoop, waarbij men moet voorkomen de stengel plat te knijpen. Dit heeft stagnatie van de groei gedurende langere tijd tot gevolg. Op ruime afstand van elkaar in een losse bodem van b.v. ongewassen rivierzand plaatsen. Toevoeging van wat turf en klei is aan te bevelen. Waterkwaliteit geeft voor deze soort geen problemen. Ammannia gracilis, de reuzen Ammannia, is in Nederland geïntroduceerd door de vliegende aquariumliefhebber P.J. Bussink, die ze meebracht vanuit Liberia. In de natuur zouden ze voorkomen als moerasplanten.

Ammannia senegalensis, de congnacplant is van deze twee aantrekkelijke planten het langst bekend. Deze soort blijft wat kleiner en tengerder dan de voorgaande soort. In de beginperiodewas A. senegalensis een zeer populaire aquariumplant maar zij werd al snel door de later geïmporteerde en volgens sommigen veel mooiere A. gracilis verdrongen. Maar dat is een kwestie van smaak en ik veronderstel dat A. senegalensis de concurrentieslag verloren heeft omdat ze even wat lastiger te verzorgen is. Kenmerkend zijn de blaadjes die twee aan twee kruisgewijs aan de stengel staan. Vooral de onderste bladeren krullen iets naar binnen en beneden op een typerende manier. Ook het iets donkerder en naar bruin neigende rood, waaraan de plant zijn Nederlandse naam ontleent, maken dat hij probleemloos van de A.gracilis te onderscheiden valt. Evenals Ammannia gracilis is zij afkomstig uit Afrika. Ze groeit daar submers (onder water), demers (half onder half boven water) en emers (geheel boven water). Ludwigia glandulosa is van de drie afgebeelde ludwigiasoorten in aquariumcultuur de moeilijkste. Alleen in extreem zacht en zuur water komt er wat van terecht. Dat geldt evenzeer voor Ludwigia arcuata wil je tenminste de uiterst sierlijke en helderrode planten zoals hier getoond en in mindere mate voor de hybride Ludwigia repens x L. arcuata. Toch blijft ook hier veel licht en ijzertoevoeging van belang. Wie aan die eisen voldoet heeft er een goed groeiende en dankbare plant aan.
Zie ook F&PH infopag 1, 3 en 4 en actueel vivarium en tips voor thuis